اسپلینت بینی (یا اسپلینت رینوپلاستی یا گچ بینی یا آتل بینی) وسیله ای از جنس باند گچی، صفحه آلومنیومی و ترموپلاستیکی برای خارج بینی و روی پوست وسیلیکونی برای داخل حفره بینی می باشد تا پس از عمل بینی در برابر ضربات و صدمات احتمالی از آن محافظت کند. جراح، با توجه به نیاز بیمار نوع اسپلینت را انتخاب می کند.
اسپلینت موقتی استفاده می شوند و بعد از چند روز برداشته می شوند.
دو نوع اسپلینت بینی وجود دارد:
1- اسپلینت های داخل بینی: اسپلینت های داخلی بینی، در حفره های بینی قرار داده می شوند و معمولا برای جلوگیری از جابجایی توسط نخ و عبور آن از سوراخ تعبیه شده در پایین آن ها به یکدیگر متصل می گردند. این نوع اسپلینت اکثر اوقات با راه هوایی استفاده می شود که خود ویژگی هایی همراه دارد از طرفی به دلیل وجود راه هوایی تنفس بیمار را راحت می کند و از طرفی با توجه به شکل آن و تماس و فشار روی دیواره داخلی بینی در کنترل خونریزی نیز نقش ایفا می نماید و به همین دلیل از آن به عنوان تامپون بینی (تامپون سیلیکونی) نیز یاد می شود.
2- اسپلینت های خارج بینی: اسپلینت های خارجی بینی، معمولا در تمامی جراحی های بینی پس از اتمام عمل برای ثابت شدن دیواره بینی و محافظت از آن از این نوع آتل استفاده می گردد. در گذشته از باند های گچی چند لایه شده و برش خورده به شکل بینی و شکل دهی آن استفاده می شده اما به تدریج با پیشرفت علوم و تجهیزات پزشکی فلزات سبک همچون آلومنیوم که قابلیت شکل دهی داشته و در عین حال سبک هستند مورد توجه قرار گرفته با ساخت قالب به شکل مورد نظر، و برش آنها بهره برداری گشت. سپس با ظهور و تولید پلیمرهای ترموپلاست این ماده جایگزین تمامی محصولات قبلی شد. امروزه تقریبا همه جراحان با وجود ایجاد کیفیت و سهولت عملکرد این نوع اسپلینت در جراحی های خود استفاده می کنند. بعد از اتمام جراحی اسپلینت را داخل آب گرم (حدود 60درجه) قرار می دهند تا رنگ آن شفاف شود در این زمان آن را برداشته روی بینی قرار داده فرم می دهند. در آخر هم با نوار چسبی به پوست چسبانده و در جای خود ثابت می نمایند.
ویژگی کالا:
بسته بندی استریل
سهولت در کار گذاشتن و بیرون آوردن
ضد آب، ضد عفونت و بدون ایجاد تحریک پوستی،
غیر بیماری زا و بدون چسبندگی
کاهش ورم پس از جراحی بینی یا ضربه
تثبیت بینی بعد از جراحی
بدون تغییر شکل پس از خنک شدن
